Olsztyn: św. Elżbieta

Po śmierci swojego męża Elżbieta dążyła do osiągnięcia najwyższej doskonałości. Zastanawiała się jaki ma wybrać stan, czy zostać mniszką w klasztorze, czy też jako osoba świecka.

Jej duchowy kierownik o. Konrad z Marburga polecił jej, aby całe swoje mienie poświęciła na rzecz biednych i rozpoczęła nową formę życia, którą zainicjował w 1221 roku św. Franciszek z Asyżu. Był to Zakon Braci i Sióstr od Pokuty, współcześnie nazywany Franciszkańskim Zakonem Świeckich. Członkowie tego Zakonu nosili strój z surowego płótna koloru szarego, odmawiali modlitwy brewiarzowe, zachowywali post przez wiele dni w ciągu roku i często wstrzymywali się całkowicie od spożywania mięsa. Elżbieta doskonale praktykowała te ćwiczenia pokutne. Wyrzekając się wszystkiego, co posiadała, dnia 24 marca 1228 roku, w Wielki Piątek, złożyła swoją profesję jako członek Trzeciego Zakonu. W Marburgu wybudowała szpital dla chorych i inwalidów. W otwartej stołówce osobiście służyła najbardziej biednym i pozbawionym wszelkich praw. 

Obecnie nie wymaga się od tercjarzy franciszkańskich porzucania wszystkiego. Reguła została przez papieża bł. Pawła VI dostosowana do współczesnych czasów, tak by można było realizować powołanie franciszkańskie żyjąc w świecie.

Franciszkanie świeccy wraz z duszpasterzami 17 listopada br. uczestniczyli w obchodach ku czci św. Elżbiety Węgierskiej w Parafii św. Maksymiliana w Olsztynie. Rozpoczęli przed Najświętszym Sakramentem nabożeństwo za zmarłych, szczególnie tercjarzy oraz ojców i braci z Prowincji św. Maksymiliana. Następnie uroczystej Mszy św. przewodniczył o. Tomasz Witosławski OFMConv, podczas której wygłosił okolicznościowe kazanie przybliżając życie i posłannictwo jednej z pierwszych tercjarek franciszkańskich. Uwieńczeniem była krótka modlitwa za przyczyną św. Elżbiety przed jej relikwiami oraz ich uczczenie. 

Franciszkanie świeccy tego dnia mogli uzyskać odpust zupełny.