Najczęściej czytane
Odpust Porcjunkuli
1 i 2 sierpnia można uzyskać „franciszkański” odpust zupełny, tzw. Odpust Porcjunkuli lub „asyskie przebaczenie” („Perdono di Assisi”), nawiedzając kościoły franciszkańskie lub parafialne.
Ten szczególny przywilej narodził się pewnej nocy 1216 r., gdy św. Franciszek był zanurzony w modlitwie i kontemplacji w kościółku Porcjunkula u stóp Asyżu. Niespodziewanie rozlało się we wnętrzu żywe światło i Franciszek ujrzał ponad ołtarzem Chrystusa obleczonego w światło i po Jego prawicy Matkę Najświętszą, otoczonych przez orszaki anielskie. Franciszek adorował w ciszy, upadłszy na twarz, swojego Pana.
Zapytali go, czego pragnąłby dla zbawienia dusz. Odpowiedź Franciszka była natychmiastowa: „Panie, choć jestem nędzny i grzeszny, proszę Cię, abyś wszystkim, skruszonym i pojednanym, którzy przyjdą odwiedzić ten kościół, udzielił wielkiego i hojnego przebaczenia, poprzez całkowite odpuszczenie win”. „To, co ty prosisz, bracie Franciszku, jest wielkie – powiedział mu Pan – ale większych rzeczy jesteś godzien i większe otrzymasz. Przyjmuję więc twoją prośbę, pod warunkiem, że poprosisz mojego Wikariusza na ziemi, z mojej strony, o ten odpust”.
I Franciszek udał się od razu do Papieża Honoriusza III, który w tych dniach znajdował się w Perugi, i z entuzjazmem opowiedział mu wizję, którą miał. Papież wysłuchał go z uwagą i po pewnych trudnościach wyraził swoje zatwierdzenie. Później powiedział: „Na ile lat chcesz ten odpust?”. Św. Franciszek odpowiedział błyskawicznie: „Ojcze święty, nie prosze o lata, ale o dusze”. I szczęśliwy udał się w kierunku wyjścia, ale Papież zawołał go: „Jak to, nie chcesz żadnego dokumentu?”. A Franciszek: „Ojcze święty, mnie wystarczy Wasze słowo! Jeżeli ten odpust jest dziełem Boga, On się zatroszczy o ukazanie swojego dzieła; ja nie potrzebuję żadnego dokumentu: papierem powinna być Najświętsza Dziewica Maryja, notariuszem Chrystus, a świadkami aniołowie”.
Kilka dni później, w towarzystwie biskupów Umbrii, powiedział ze łzami do ludu zgromadzonego w Porcjunkuli: „Moi Bracia, chcę Was wysłać wszystkich do raju!”.
Początkowo odpust Porcjunkuli można było zyskać jedynie między wieczorem dnia 1 sierpnia a wieczorem dnia 2 sierpnia. W 1480 r. Sykstus VI rozciągnął ten przywilej na wszystkie kościoły I i II Zakonu Franciszkańskiego, ale tylko dla samych zakonników. W 1622 r. Grzegorz XV objął nim także wszystkich świeckich, którzy wyspowiadają się i przyjmą Komunię świętą w odpowiednim dniu. Ponadto – oprócz kościołów franciszkańskich – Grzegorz XV rozszerzył ten odpust na kościoły kapucyńskie. Z czasem kolejni papieże potwierdzali ten przywilej.
Paweł VI swoją konstytucją apostolską Indulgentiarium Doctrina w 1967 roku uczynił to ponownie. Każdy, kto w dniu 2 sierpnia nawiedzi swój kościół parafialny, spełniając zwykłe warunki (pobożne nawiedzenie kościoła, odmówienie w nim Modlitwy Pańskiej i Wyznania wiary oraz sakramentalna spowiedź i Komunia św. wraz z modlitwą w intencjach papieża – nie za papieża, ale w intencjach, w których on się modli; ponadto wykluczone przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu), zyskuje odpust zupełny.