Najczęściej czytane
Łagiewniki: Sympozjum homiletyczne
W dniach 15 – 16 października 2010 roku w naszym Seminarium w Łodzi-Łagiewnikach odbyło się kolejne z cyklu corocznych sympozjów naukowych organizowanych przez działający u nas Instytut Franciszkański. Tym razem temat sympozjum dotyczył homiletyki, a więc działu teologii praktycznej i brzmiał: W nurcie odnowy przepowiadania homilijnego – formy przekazu słowa Bożego. O przygotowanie merytoryczne i prowadzenie poproszony został o. dr Ignacy Kosmana, wykładowca homiletyki w naszym Seminarium.
Sympozjum rozpoczęło się w piątek, 15 października, o godz. 1500nabożeństwem słowa Bożego w kaplicy seminaryjnej, któremu przewodniczył o. dr Ignacy Kosmana. W wygłoszonej homilii mówił o skuteczności słowa Bożego, które jak „miecz obosieczny” ma moc kruszenia najtwardszych ludzkich serc. Po nabożeństwie wysłuchaliśmy przemowy Pani mgr Anny Osławskiej, reżysera na UJ w Krakowie oraz wykładowcy Studium Animacji Teatralnej i Sztuki Żywego Słowa przy Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II. Pani Osławska zwróciła uwagę na oczekiwania współczesnego słuchacza homilii.
Z kaplicy przeszliśmy do auli WSD, gdzie o godz. 1530 o. rektor dr Michał Baranowski dokonał otwarcia sympozjum oraz skierował słowa powitania do zgromadzonych prelegentów i uczestników. Pierwszy wykład, na temat Kaznodzieje franciszkańscy, jakich spotkałem, wygłosił o. prof. dr hab. Celestyn Napiórkowski, emerytowany kierownik Katedry Mariologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II . O. Profesor podzielił się z nami wspomnieniami o kaznodziejach z naszego Zakonu, których przykład homiletycznego przepowiadania może być wzorem dla współczesnego kaznodziei.
Tematem drugiego wykładu była Wizja kaznodziei według św. Bonawentury. Wygłosił go o. dr Jerzy Łopat, wykładowca filozofii w naszym Seminarium. W swoim wystąpieniu o. Jerzy ukazał postać św. Bonawentury, który w kazaniach przemawiał krótko, ale tak głęboko, że poruszał serca słuchających.
Kolejny wykład nosił tytuł Pieśni o Ojcu Maksymilianie jako źródło kaznodziejskie. Temat ten omówił prowadzący sympozjum o. dr Ignacy Kosmana. Na podstawie wybranych pieśni poświęconych osobie o. Kolbego prelegent wskazał pozytywne i negatywne przykłady przepowiadania przez pieśni liturgiczne i piosenki religijne.
Tematem ostatniego wykładu w pierwszym dniu sympozjum byłoKaznodziejstwo chrześcijańskie w horyzoncie XXI w. Głos zabrała ponownie Pani mgr Anna Osławska, wskazując m.in., że współczesny kaznodzieja w przepowiadaniu słowa Bożego powinien korzystać z nowych form ewangelizacji takich, jak np. teatr. Współczesny kaznodzieja powinien wręcz być „artystą słowa”, ponieważ współczesny człowiek nie potrafi i nie chce słuchać.
Na koniec pierwszego dnia sympozjum odbyła się krótka dyskusja, w której głos zabrał ks. Proboszcz z Głowna, zwracając uwagę prelegentów i słuchaczy, że dzisiejsi kaznodzieje uciekają od codziennego głoszenia słowa Bożego, ograniczając się jedynie do niedzielnej homilii. Na ten sam temat zwrócił uwagę o. prof. dr hab. Celestyn Napiórkowski, który również ubolewał nad tym, że to co powinno być nadrzędnym celem kapłana (głoszenie słowa Bożego), zostaje marginalizowane.
Drugi dzień sympozjum rozpoczęliśmy w kaplicy seminaryjnej od Mszy Świetej, której przewodniczył ks. dr Leszek Pintal z KUL -u. O godz. 1000 zebraliśmy się w auli WSD, aby wysłuchać wykładu ks. prof. dr hab. Władysława Głowy, kierownika Katedry Homiletyki Fundamentalnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Tematem wystąpienia ks. Władysława była Komunikacja niewerbalna kaznodziei podczas posługi słowa Bożego. Prelegent zwrócił uwagę, że współcześni kaznodzieje nie przywiązują uwagi do takiej komunikacji m. in. nie biorąc pod uwagę, że kaznodzieja już samym swoim wyglądem może odstraszyć i zniechęcić do wysłuchania homilii.
Z drugim sobotnim wykładem wystąpił ks. dr Leszek Pintal, adiunkt na wydziale Katedry Homiletyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Tematem wystąpienia ks. Leszka była Literatura piękna w sferze zainteresowania homilijnego. Na podstawie wybranych wierszy (w tym własnych) prelegent pokazywał, jak w głoszonych homiliach można wykorzystywać literaturę piękną.
Po wykładzie ks. Leszka rozpoczęła się dyskusja podsumowująca sympozjum. Głos zabrał między innymi o. mgr lic. Paulin Sotowski, wykładowca Nowego Testamentu i redaktor naczelny polskiej wersji „Posłańca Św. Antoniego z Padwy”. O. Paulin zwrócił uwagę, że w przepowiadaniu słowa Bożego na pierwszym miejscu powinien stać wierny przekaz treści biblijnej a nie wywarcie zamierzonego wrażenia przez wyreżyserowane zabiegi artystyczne. O. Wiesław Pyzio, Wikariusz Warszawskiej Prowincji Matki Bożej Niepokalanej Braci Mniejszych Konwentualnych, zwrócił z kolei uwagę, że w rozważaniach o formie przekazu warto uwzględnić formy, jakimi w swoim głoszeniu posługiwał się Pan Jezus. Po drugie, jak potwierdza to przykład Mojżesza i św. Pawła, podstawą skuteczności głoszenia Ewangelii nie są krasomówcze predyspozycje mówcy ale działanie samego Boga.
Po dyskusji słowo do uczestników sympozjum skierował o. dr Mirosław Bartos, Minister Prowincjalny Warszawskiej Prowincji Matki Bożej Niepokalanej Braci Mniejszych Konwentualnych. Ojciec Prowincjał podkreślił, ze współczesny szafarz Bożego słowa istotnie powinien korzystać z nowych form ewangelizacji takich jak sztuka a w tym teatr, ale na pierwszym miejscu zawsze powinna stać osoba Jezusa Chrystusa. Na koniec głos zabrał o. dr Andrzej Zalewski, wicerektor Seminarium, który podziękował prelegentom za podzielenie się swoją wiedzą i doświadczeniem z zakresu przekazu słowa Bożego oraz o dr. Ignacemu Kosmanie za zorganizowanie i poprowadzenie sympozjum.