Misja w Szwecji

Początki obecności franciszkanów w Skandynawii sięgają XIII w., kiedy to zostały założone najstarsze miejscowe klasztory (w Ribe (w 1232 r.), Visby (w 1233 r.), Söderköping (w 1235 r.), Lund (w 1238 r.), Skara (w 1242 r.), Uppsala (w 1247 r.), Enköping (w 1247 r.), Ystad (w 1260 r.), Trellenborg (w 1267 r.), Stockholmie (w 1270 r.), Kungälv (w 1272 r.), Kongahälla (w 1272 r.), Marstrand (w 1272 r.), Nyköping (w 1280 r.), Jönköping (w 1283 r.), Arboga (w 1285 r.), Linköping (w 1287 r.), Malmö (w 1419 r.), Krokek (w XV w.), Torkö (w 1467 r.), Nya Lödöse (w 1475 r.), Vaxiö (w 1480 r.) oraz Halmstad (w 1492 r.)). Za króla Gustawa Wazy, w 1527 r., Szwecja pod wpływem reformacji zerwała stosunki z Rzymem, w związku z czym wszystkie klasztory franciszkańskie zostały skasowane, a zakonnicy wypędzeni.

Po drugiej wojnie światowej wraz z napływem obcokrajowców w Szwecji powiększała się liczba katolików. Wobec nowych potrzeb duszpasterskich państwo na nowo nawiązało stosunki dyplomatyczne z Watykanem, co stworzyło możliwość zakładania placówek misyjnych na terenie Szwecji i Norwegii.

W krótkim czasie również franciszkanie wykazali zainteresowanie wznowieniem swojej obecności na terenie Skandynawii. W tych planach od samego początku istotną rolę odgrywała Prowincja Gdańska. Ówczesny Generał Zakonu, o. Lanfranco Serrini, w liście z 19 marca 1987 r. zwrócił się do niej następującymi słowami: „Z wielką ufnością, jaką żywię dla Waszej Prowincji, chciałbym włączyć w program Waszych perspektyw na przyszłość tę część Europy, która bardzo leży na sercu Zakonowi. (…) Chodzi o obecność w Europie północnej, a szczególnie w Danii, Norwegii i Szwecji”.

Wezwanie Ministra generalnego nie pozostało bez echa. Pierwszym miejscem posługi gdańskich misjonarzy był klasztor i parafia św. Franciszka w Jönköping, mieszczące się na terenie jedynego w Szwecji Biskupstwa Sztokholm.  Bracia przybyli tam 30 września 1990 r. Niestety na miejscu nie zastali już nawet pozostałości po historycznym klasztorze swoich poprzedników z XIII w., który w międzyczasie został rozebrany, a materiał budowlany po nim wykorzystany na budowę zamku. W okresie powojennym przed franciszkanami w Jönköping najpierw posługiwał w pojedynkę dojeżdżający kapłan katolicki, który odprawiał Mszę Świętą w prymitywnej kaplicy, natomiast w roku 1956 przybyli tam angielscy pasjoniści, którzy wybudowali obecny kościół i klasztor. W okresie ich posługi, w roku 1974 w mieście została erygowana parafia.

Po swoim przybyciu do Jönköping bracia z Prowincji Gdańskiej za kluczowe cele swojej pracy obrali opiekę duszpasterską nad około 2 tysiącami katolików oraz dialog ekumeniczny z protestantami. 25 czerwca 1992 r. w mieście został erygowany klasztor Prowincji. Bracia są tam obecni do dnia dzisiejszego, prowadząc działalność duszpasterską zarówno dla miejscowości lokalnej jak i dla licznych emigrantów z różnych stron świata. Obecnie liturgia w Jönköping  jest sprawowana aż w 8 językach i 5 obrządkach.

Patrząc od strony struktur zakonnych, misja Prowincji Gdańskiej w Szwecji jest częścią większej misji Zakonu, działającej pod nazwą Misja Skandynawska, która poza Szwecją obejmuje jeszcze Danię, gdzie pracują misjonarze z Prowincji św. Hieronima w Chorwacji.