Żywy Różaniec

Żywy Różaniec jest inicjatywą wspólnotowego odmawiania Różańca Świętego w intencjach Kościoła, swoich i bliźnich.

Ogólne założenia modlitwy różańcowej

Różaniec, który pod tchnieniem Ducha Bożego rozwinął się stopniowo w drugim tysiącleciu, to modlitwa umiłowana przez licznych świętych, a Urząd Nauczycielski Kościoła często do niej zachęca. Różaniec bowiem, choć ma charakter maryjny, jest modlitwą o sercu chrystologicznym (Jan Paweł II, Rosarium Virginis Mariae, Watykan 2002).

Tajemnice Różańcowe to nic innego, jak streszczenie Ewangelii. Poprzez ich rozważanie modlący się staje wobec zdarzeń z życia naszego Pana i Jego Matki, a następnie odkrywa, w jaki sposób dokonane przez nie dzieło zbawcze realizuje się w historii jego życia. Modlitwy odmawiane w tle rozważań, a więc jedno „Ojcze nasz” i 10 „Zdrowaś Maryjo”, to z kolei ciągłe uwielbianie Boga i Jego Matki, które unosi się do Boga z serc i ust odmawiających podobnie jak woń kadzidła, która z paleniska unosi się w kierunku nieba.

Historia Żywego Różańca

Żywy Różaniec rozwinął się w XIX w. za sprawą Pauliny Jaricot (1799-1862), która w 1826 r. w Lyonie założyła Stowarzyszenie, mające na celu rozpowszechnienie modlitwy różańcowej. Dzięki rozdzieleniu poszczególnych tajemnic 15 osobom, codziennie odmawiany był cały Różaniec (który wówczas składał się z 3 części po 5 tajemnic każda). Ta forma modlitwy szybko znalazła zwolenników na całym świecie.

Sposób modlitwy w Żywym Różańcu

Osoby należące do Żywego Różańca łączą się we wspólnoty złożone z 20 osób, czy tzw. Róże z 20 płatkami. Każdego dnia wszystkie 20 osób należących do Róży odmawia jedną dziesiątkę Różańca, przy czym każda z nich rozważa inną, wyznaczoną jej tajemnicę. W ten sposób w obrębie Róży w ciągu jednego dnia rozważanych jest 20 tajemnic, czyli cały różaniec.

Przydział tajemnic dla poszczególnych osób jest ruchomy i zmienia się w odstępach miesięcznych. Każdej Róży przewodniczy zelator lub zelatorka, którzy czuwają nad tym, aby była ona kompletna i prawidłowo dokonywała się w niej wymiana tajemnic różańcowych.

Duchowa wartość Żywego Różańca

Duchowa wartość Żywego Różańca wypływa stąd, że kiedy modlimy się razem, modlitwy poszczególnych osób stają się wspólną modlitwą całej wspólnoty, stąd wspólnotowe odmawianie różańca jest najbardziej zbawienne ze wszystkich form modlitwy różańcowej. Poza tym wszystkie osoby należące do Róży, odmawiając codziennie tylko jedną dziesiątkę, mają takie zasługi, jakby każda z nich odmawiała wszystkie dwadzieścia. Systematyczne odmawianie Różańca było ponadto przedmiotem wielu próśb przekazywanych przez Maryję podczas objawień.

Przynależność do Wspólnoty Żywego Różańca to mały wysiłek, a bardzo duży zysk. To nie „klepanie zdrowasiek”, ale głęboka i trudna modlitwa przeznaczona dla osób w każdym wieku. Doświadczenie podpowiada, że początkowe „klepanie” z czasem przeistacza się w cudowną, płynącą z serca i bardzo skuteczną modlitwę. Jednocześnie, dzięki tej właśnie modlitwie, wchodzimy w bliższą zażyłość z naszą Patronką, Matką Bożą Różańcową, dzięki której będziemy mogli uprosić więcej łask dla siebie, swoich bliskich, Kościoła i naszej Ojczyzny.

Żywy Różaniec w Prowincji Gdańskiej

Obecnie w Prowincji Gdańskiej Żywy Różaniec istnieje w 11 parafiach: w Darłowie (10 Róż), Darłówku (4 Róże), Dobrej (1 Róża), Elblągu (4 Róże), Gdańsku, Gdyni (23 Róże), Gnieźnie (6 Róż), Inowrocławiu, Kołobrzegu (2 Róże), Lęborku (20 Róż) i Ostródzie (3 Róże).